Dag 4 - Trenton naar Quebec

Vanochtend om 5 uur gewekt door een laag overvliegend vliegtuig. Gisteravond wel gezien dat er een vliegveldje dichtbij was, maar dat ze zo vroeg zouden vliegen daar :(


Op zich kwam het nog redelijk goed uit omdat we om 08:30 op een whalewatching cruise vanaf Bar Harbor zouden gaan. Dit was een half uurtje rijden en je moest er ruim vantevoren aanwezig zijn, dus om 07:00 uur vertrokken.


We hadden mazzel dat we er op tijd waren, want zo konden we een van de laatste paar stoeltjes op het bovendek bemachtigen. De tour was een Whale & Puffin tour, waarbij je eerst kort langs een broedeiland van puffins komt.
Deze vogeltjes verlaten een paar maanden na de geboorte het eiland, om vervolgens 3-5 jaar lang niet meer aan land te komen!

Na de puffins was het tijd voor het echte werk en we hadden mazzel: er zwommen twee humpback whales rond. Een grote en een iets kleinere. Volgens de tourguide waren ze rond de 13 meter lang.

Verder nog een Molamola: een vage gedrochtige vis die op z'n zijkant rond dobbert...

Na 3,5 uur varen kwamen we terug in Bar Harbor. We hadden overal langs de kust al bordjes voor Lobster Rolls gezien, maar er tot nu toe nog geeneen geproefd. Nu dus maar gedaan: veel verser dan dit krijg je ze niet. De duurste lunch tot nu toe: $15 voor een klein broodje kreeft. Er schijnen voor de kust van Bar Harbor rond de 1000 kreeftvissers actief te zijn die elk maximaal 800 fuiken uit mogen zetten : )

Tegen 13:00 vertrokken we richting Quebec. Een rit van ongeveer 450 kilometer. Volgens de routeplanner een goede 6 uur rijden. Onderweg kwamen we door Bangor, waar het huis van Stephen King staat. Het huis staat bekend om het mooie smeedijzeren hekwerk: vleermuizen en draken:

Vanaf King's huis nog even naar de nabijgelegen Bett's Bookstore, die haast lijkt te leven van King boeken... Daarna was het tijd voor de laatste twee stops. In Maine zijn nog een handvol "covered bridges". Twee ervan liggen op onze route, de Robyville Bridge en Low's Bridge:

Na Low's Bridge was het nog zo'n tweehonderd kilometer over B-wegen. Veel steile hellingen (10%), dus dat was op zich wel geinig. En ze hielden de spanning erin door om de paar kilometer te waarschuwen voor loslopende "moose" (eland). Maar helaas, niet gezien...

Bij de grensovergang naar Canada stond waarachtig een kleine file: alsof ze verwachtten dat er bij de Amerikaanse douane nog wat terroristen doorheen geglipt zouden zijn die het op een Canadees doelwit hadden gemunt... Pfff, rare jongens die Fransen.